یادته روزای اول
ما به هم چه قولی دادیم
ما با هم قرار گذاشتیم
که به یاد هم نمونیم
که به عشق هم نمیریم
که به ساز هم نخونیم
که به هم دل نسپاریم
ولی تو وفا نکردی
همه قولا تو شکستی
تو با اون چشمای نازت
دو باره منو شکستی
تو رو هرگز نمی بخشم...
اگه بغض اه گریه
نفس منو گرفته
اگه سنگینی جاده
کمر عشقو شکسته
اگه تنهایی سایم
یعنی انتظار مردن
تو رو هرگز نمیبخشم...
که تو عهدتو شکستی
رفتی و خا طره ها تو
روی قلبم جا گذاشتی
ناجی زندگی من
شعر من
ساز حیاتم
عمر من
عاطفه ی من
رگ خشک بودن من
به نفسها ی تو جاریست
سردی تن خمیدم
به نوازش تو خوش بود
بی تو ای شعر سپیدم
نفس لحظه گرفته
عطش ثانیه خشکید
مردنم همیشگی شد
شاعر:حامدهویدا
نوشته های دیگران()
